The longest day
Blijf op de hoogte en volg Jolande
18 Maart 2013 | Nederland, Almelo
De planning was om op zondagavond dit verslag te maken, wachtend op onze vlucht. Hoe anders kan het lopen, maar daarover later meer.
De zondag begon als andere dagen, ontbijtje - tasje gepakt- in de tram. Ons doel 'Het Vaticaan'. En daar begint de zondag met hindernissen: de tram stopt ongeveer halverwege de route vanwege de marathon van Rome. Dat betekend dat we een taxi nemen voor de rest van de route.
We verzamelen met duizenden anderen van over de hele wereld op het Sint Pietersplein. De sfeer is uitgelaten en ook vol verwachting, op de eerste zondagszegen van de nieuwe Paus Franciscus I. Om 12 uur verschijnt hij bij het raam van het apostolisch paleis. En hoewel we niet allemaal het Italiaans meester zijn komt het gevoel getuige te zijn van iets heel bijzonders ook zo wel bij ons binnen.
Na de zegen op naar de St. Pieter. Met meer geluk dan wijsheid staan we plots vooraan de rij: het effect van de zegen?? Aangezien ik de St. Pieter al menige keer heb gezien, besluit ik de andere drie lekker hun gang te laten gaan. Ze bezichtigen de kerk, de crypte, de sacristie en beklimmen de dom.
Ik loop richting Castel St. Angelo, maar kom niet ver. Ik word staande gehouden door een groep Australische toeristen die wachten op een gids die maar niet komt en tot mijn grote verbazing is er niemand met een mobieltje ...... ongekend in deze tijd. Ik laat ze met mijn telefoon bellen en krijg als dank het aanbod om met hen de corridor te bekijken, een pad tussen St. Pieter en Castel St. Angelo. We lopen dit pad richting Vaticaan en komen uiteindelijk uit op een gang ergens in het Vaticaan. Door wat gangen en trappenhuizen lopende staan we ineens weer buiten. Hoewel gaaf om te hebben gelopen is de corridor niet meer dan een stoffige lange gang. Echter wat ons buiten te wachten staat is wel heel bijzonder. Net als ik de groep bedank voor hun uitnodiging en afscheid wil nemen, verschijnt iets verderop een groepje mannen in lange jurken en een is in het ..... WIT. tot onze verbijstering staan we op ongeveer twintig meter van de nieuw gekozen Paus. Men stapt in de gereedstaande auto's en vertrekt. Iedereen is stil van de schrik en deze onverwachte wending van de dag. Daarom ook besluit de groep om eerst maar even koffie te nemen. Ik, ook wat van mijn stuk gebracht, sluit me toch maar weer bij hun aan.
De koffie doet zijn werk en na flink napraten moet ik gedag zeggen want mijn eigen cluppie wacht op mij. Ik ga terug naar het Sint Pietersplein en besef dat alweer een trip naar het prachtige Rome bijna voorbij is. Nog een laatste gezamenlijke maaltijd en dan op naar ons apartement om de koffers te pakken. Om half 7 staat een taxi klaar om ons naar de luchthaven te brengen. Het zit erop ...... denken we! No way José. Nu gaat de dag pas beginnen.
Wat blijkt onze vlucht is overboekt @2):?&,):€&,€@
En dan begint het gelazer. Wachten, overleggen, onderhandelen, stressen, koffiedrinken, meer wachten, meer overleggen, gaan we wel, gaan we niet. Pas na twee uur komt het verlossende woord;
WE GAAN NIET !!!
Wat nu: vouchers regelen, tickets omboeken, hotel bellen, rennen naar de shuttle, dineren om 22 uur en dan proberen te slapen want om 04.00 uur gaat de wekker voor een tweede poging de vlucht naar Amsterdam te pakken. Ti's ff wat anders, maar ook zo kun je een reis afronden hihihihi.
En dus zit ik nu thuis, bijna 24 uur later, het laatste verslag te tikken en denk ...... Wauw het was er weer een om in te lijsten,
✈
De zondag begon als andere dagen, ontbijtje - tasje gepakt- in de tram. Ons doel 'Het Vaticaan'. En daar begint de zondag met hindernissen: de tram stopt ongeveer halverwege de route vanwege de marathon van Rome. Dat betekend dat we een taxi nemen voor de rest van de route.
We verzamelen met duizenden anderen van over de hele wereld op het Sint Pietersplein. De sfeer is uitgelaten en ook vol verwachting, op de eerste zondagszegen van de nieuwe Paus Franciscus I. Om 12 uur verschijnt hij bij het raam van het apostolisch paleis. En hoewel we niet allemaal het Italiaans meester zijn komt het gevoel getuige te zijn van iets heel bijzonders ook zo wel bij ons binnen.
Na de zegen op naar de St. Pieter. Met meer geluk dan wijsheid staan we plots vooraan de rij: het effect van de zegen?? Aangezien ik de St. Pieter al menige keer heb gezien, besluit ik de andere drie lekker hun gang te laten gaan. Ze bezichtigen de kerk, de crypte, de sacristie en beklimmen de dom.
Ik loop richting Castel St. Angelo, maar kom niet ver. Ik word staande gehouden door een groep Australische toeristen die wachten op een gids die maar niet komt en tot mijn grote verbazing is er niemand met een mobieltje ...... ongekend in deze tijd. Ik laat ze met mijn telefoon bellen en krijg als dank het aanbod om met hen de corridor te bekijken, een pad tussen St. Pieter en Castel St. Angelo. We lopen dit pad richting Vaticaan en komen uiteindelijk uit op een gang ergens in het Vaticaan. Door wat gangen en trappenhuizen lopende staan we ineens weer buiten. Hoewel gaaf om te hebben gelopen is de corridor niet meer dan een stoffige lange gang. Echter wat ons buiten te wachten staat is wel heel bijzonder. Net als ik de groep bedank voor hun uitnodiging en afscheid wil nemen, verschijnt iets verderop een groepje mannen in lange jurken en een is in het ..... WIT. tot onze verbijstering staan we op ongeveer twintig meter van de nieuw gekozen Paus. Men stapt in de gereedstaande auto's en vertrekt. Iedereen is stil van de schrik en deze onverwachte wending van de dag. Daarom ook besluit de groep om eerst maar even koffie te nemen. Ik, ook wat van mijn stuk gebracht, sluit me toch maar weer bij hun aan.
De koffie doet zijn werk en na flink napraten moet ik gedag zeggen want mijn eigen cluppie wacht op mij. Ik ga terug naar het Sint Pietersplein en besef dat alweer een trip naar het prachtige Rome bijna voorbij is. Nog een laatste gezamenlijke maaltijd en dan op naar ons apartement om de koffers te pakken. Om half 7 staat een taxi klaar om ons naar de luchthaven te brengen. Het zit erop ...... denken we! No way José. Nu gaat de dag pas beginnen.
Wat blijkt onze vlucht is overboekt @2):?&,):€&,€@
En dan begint het gelazer. Wachten, overleggen, onderhandelen, stressen, koffiedrinken, meer wachten, meer overleggen, gaan we wel, gaan we niet. Pas na twee uur komt het verlossende woord;
WE GAAN NIET !!!
Wat nu: vouchers regelen, tickets omboeken, hotel bellen, rennen naar de shuttle, dineren om 22 uur en dan proberen te slapen want om 04.00 uur gaat de wekker voor een tweede poging de vlucht naar Amsterdam te pakken. Ti's ff wat anders, maar ook zo kun je een reis afronden hihihihi.
En dus zit ik nu thuis, bijna 24 uur later, het laatste verslag te tikken en denk ...... Wauw het was er weer een om in te lijsten,
✈
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
