Jeruzalem part 2

Zondag 31 juli: vervolg

Dan wandelen we gezamenlijk richting de Armeense wijk en de Zion poort uit. Buiten de poort bevind zich de tombe van koning David. Tot onze verbazing worden we weer in twee groepen gesplitst en u weet het natuurlijk al wel: de jongetjes en de meisjes. Nou, ik weet niet wat men voor bedoeling heeft met dit graf, maar de dames komen mateloos gefrustreerd de graftombe uit. Niets te zien behalve 4 haveloze plastic stoeltjes en een stuk steen (waarvan Uriah beweerd dat dat het graf is > maak dat de kat wijs, Uriah !!). Dus weg hier en op naar het Coenaculum oftewel de zaal van het laatste avondmaal. Net als in elk graf, kerk of gebouw moet ook hier gezegd dat dit niet bewezen de zaal van het laatste avondmaal is, maar dat het ongeveer een zaal als deze moet zijn geweest op een plek hier in de buurt.

Hierna lopen we naar de kerk van de Eeuwige slaap van Maria – ja daar moet je toch echt katholiek voor zijn om zo’n naam te bedenken. De kerk bestaat uit een boven- en onderkerk. De bovenkerk is indrukwekkend door zijn ronde vormen en prachtige mozaïeken. De benedenkerk is eerder gemoedelijk en sereen. In het midden bevind zich een tombe met daarop een stenen beeltenis van Maria. Ze ligt hier niet begraven, want zoals de Bijbelkenner natuurlijk weet is ook Maria ten hemel opgevaren. Ik ben best onder de indruk van het geheel en blijf een tijdje om alle details rustig in me op te nemen. Johan maakt foto’s.

En terwijl hij dit doet, komt een boze Italiaanse gewapend met hoed en donkere, maffioso zonnebril, op mij afgestevend en wijst mij in zeer gebrekkig Engels de les dat er geen foto’s dienen te worden gemaakt van levende personen tezamen met de beeltenis van Maria. Ik heb geen idee waarom ze nu net mij hierover aanspreekt. Ik heb niet 1 foto gemaakt. Misschien bedoeld ze Johanl. Ennieweejs, ik raak een beetje pist dat ze mijn ‘retraite’ stoort met haar gedrag en moet tot 10 tellen om haar niet van repliek te dienen over het dragen van een hoed en zonnebril in ‘een huis van God’. Maf mens !!!

Terug door de Zion poort de oude stad in, waar we een van de opvallendste bouwwerken tegenkomen: de citadel van David, niet te verwarren met de stad van David wat het oudste deel van de stad is en ten zuiden van de Tempelberg ligt. We voelen onze beentjes al meer dan goed voor ons is en we besluiten wijselijk om de citadel links te laten liggen en door te lopen naar de Jaffa poort, waar Uriah vanmorgen de auto heeft geparkeerd.

We gaan terug naar het hotel . Het einde van een lange en zeer vermoeiende, maar ook enerverende, leerzame en fantastische dag. Nu lekker een douche, hapje eten en op tijd onze mandjes in. Morgen kunnen we een uurtje extra slapen, want op het programma staat de westelijke stad met de Knesset en het Israëlisch museum. Dat zal even schakelen worden. Ok ……. Tot morgen !!

Maandag 1 augustus

Zoals gezegd een rustig laatste dagje. Eerste stop is bij het parlement van Israël, de Knesset. Het parlement is met zomerreces, dus het is erg rustig. We wandelen rondom het gebouw maar gaan er niet naar binnen. Er valt ook niet zo heel veel te zien volgens Uriah. We bekijken wel de beroemde Menora die er tegenover staat. Uriah heeft in zijn beroemde boekje (waar hij oneindig veel informatie in heeft staan over alle mogelijke toeristische en minder toeristische plekjes in Israël) tot in detail de uitleg staan en hij racet met ons door de info heen. We hebben er niet zo heel veel van onthouden, maar wat ik nog wel weet is dat het een enorm groot en indrukwekkend ding is.

Als we terugwandelen naar de bus lopen we langs een demonstratie van jongeren die hun ongenoegen uiten over de hoge prijzen van huizen en de lasten voor de middenstand. Het schijnt dat er door heel Israël al 14 dagen intensief wordt gedemonstreerd. Hebben wij niets van gemerkt. We hebben überhaupt weinig van het – wereld – nieuws meegekregen tijdens deze vakantie.

Next stop het Israël museum. Dit complex bestaat uit vele gebouwen. De meest bekende collectie van het museum zijn de Dode Zee rollen, gevonden in Qumran, een grottencomplex nabij de Dode Zee.
Naast het gebouw waar de Dode Zee rollen worden tentoongesteld bevind zich een enorme maquette van de oude stad die zich tot 2006 bij het Holy Land Hotel in Jeruzalem bevond en toen naar dit museum is verplaatst. Hier krijgen we van Uriah uitgebreid uitleg over de oude stad en we zien diverse plaatsen waar we de afgelopen twee dagen fysiek hebben rond gehobbeld. We krijgen hier een mooi overzicht van alle belangrijke plekjes in de oude stad.

Na een ½ uur in de zon bij de maquette, gaan we het museum binnen. Eerst is het tijd voor een bakkie en dan gaan we op pad richting archeologische afdeling. Hier gaan we chronologisch door de diverse periodes van de Israëlische geschiedenis. Het museum bevat een enorme collectie met prachtige en zeer uniek items. Zo zijn er o.a.: de buste van Hadrianus, diverse ossuaries (bottenbakken !!! don’t ask for more LOL), een enorme collectie glas en mozaïeken uit met name de Byzantijnse tijd. En tot Johan’ s grote verdriet slaan we een pracht van een Egyptische collectie over. Want we zijn nou eenmaal NIET in Egypte !!!

Twee uren lopen we hier rond , voordat we besluiten dat het genoeg is en tijd voor de lunch. We lunchen in een restaurant nabij de ingang van het museum. Hier serveren ze overheerlijke, warme sandwiches. Als smikkelend introduceert Uriah, die blijkbaar niet alleen alles weet maar ook iedereen kent in dit van God verlaten land, want hij wijst ons er fijntjes op dat aan de tafel naast ons heeft plaats genomen, de President van de Israëlische Bank, oftewel de Israëlische Nout Wellink. We are impressed ……….. dus niet !!!

Inmiddels is bij Annemarie en Coen het licht vrijwel uitgegaan en neigen we het voor vandaag voor gezien te houden, maar Uriah weet van geen ophouden. Hij wil ons in vliegende sneltreinvaart toch nog even door de afdeling ‘het Jodendom’ leiden. Annemarie capituleert en blijft waar ze is, in de omgeving van de ingang. De rest volgt lijdzaam – geintje – de gids op nieuw het museum in. De afdeling ‘het Jodendom’ blijkt meer dan de moeite waard te zijn. Hier krijg je binnen no-time een prachtige inkijk in het leven van de Joden van de wieg tot het graf. Alles over geboorte, besnijdenis, Bar Mitswa, huwelijk en sterven/begraven passeert de revue.

Ook onderdeel van de collectie is een groot aantal kopieën van synagogen, die hier op bijna ware groottezijn nagebouwd. We lopen door de diverse synagogen en je hebt het gevoel van werelddeel naar werelddeel te wandelen. Zoals gezegd, de collectie is een bezoek meer dan waard. Hier hadden we beslist wel wat langer willen blijven, maar het is tijd om toe te geven aan de schreeuw van onze voeten en kuiten. We gaan langs de museumshop voor wat laatste inkopen – laatste … hahaha had je gedacht – en dan terug richting hotel voor een uurtje relaxen met een kop koffie in de lobby bar.

Als we de bus parkeren is het moment daar om afscheid te nemen van Uriah. We hebben in hem een geweldige gids getroffen. Een man met ongekende kennis van het land waar hij immens veel van houd, dat is aan alles te merken. En een deel van die passie heeft hij met ons gedeeld. Om onze dank te uiten hebben we voor hem een leuk afscheidscadeau gekocht en daarin van elk van ons een persoonlijke boodschap achtergelaten. Hij bleek hiermee oprecht blij en verrast. We zullen hem de komende dagen nog gaan missen.

In het hotel aangekomen besluit de jeugd om toch nog even via de Damascus poort de moslim wijk op te zoeken om daar ………. wat denk je ……… te gaan shoppen. Niks dus laatste shoppen in het museum. Wij – zij - zijn onverbeterlijk !!! Het is bijna niet voor te stellen dat de Israëlische economie na ons bezoek niet een enorme boost heeft gehad.

Vanavond is het tijd om de koffers weer te herordenen/pakken. Morgenochtend na het ontbijt hebben wen eventueel nog wat tijd om iets te bekijken en dan moeten we echt afscheid nemen van Jeruzalem. Wat mij betreft met pijn in ’t hart.