Jeruzalem part 1

Zondag 31 juli

Het is zondag vandaag, normaal gesproken een rustdag, maar dat geldt vandaag niet voor ons. Een hele dag om de oude stad van Jeruzalem te ontdekken, een hoogtepunt van de reis, en we staan te trappelen om te beginnen. Onze gids zet ons af bij de ‘Dung Gate’ en terwijl hij de auto gaat parkeren, kunnen wij even ongegeneerd mensen observeren. Al snel wordt duidelijk wat voor een kookpot aan culturen hier rondloopt. Met name de orthodoxe joden vallen op door hun kleding en gedrag. Pas 15 minuten nadat Uriah ons heeft afgezet, verschijnt hij weer uit de tegengestelde richting. Jerusalem is een stad met enorme parkeerproblemen en deze ochtend is het weer raak.

Zoals gezegd begint onze dag bij de Dung Poort, dit is de poort die zich het dichtstbij de Klaagmuur bevindt. De Klaagmuur oftewel de Westelijke muur is een van de meest heilige plaatsen voor de Joden. Zij beschouwen dit als de muur die onderdeel was van de tweede Tempel. Nadat deze in de 1e eeuw na Chr. door de Romeinen was vernietigd was dit de enige muur die is blijven staan. Als we via een loopbrug de Tempelberg naderen, kunnen we een blik werpen op de Joden die bidden bij de Klaagmuur. We voelen ons wel een beetje gluurders, maar het is een bijzonder tafereel waar we nu naar kijken. Zeker de orthodoxen die met hun gebedsriemen om , de mantel omgeslagen, heen-en-weer-wiegend hun gebeden opdreunen zijn een waar spektakel.

Na een paar kiekjes lopen we snel door en betreden de Tempelberg via de Moghrabi poort, de enige ingang waardoor toeristen – lees ongelovigen – mogen binnengaan. Voor de duidelijkheid zij mogen alle toegangspoorten gebruiken om eruit te gaan. Ze zien ons blijkbaar liever gaan dan komen. We wandelen over het grote plein en bekijken, van buitenaf wel te verstaan, de Al Aqsa moskee, de Rots koepel en de tuinen. Uriah geeft ons uitgebreid uitleg over de huidige maar ook de oude situatie. We zien overal groepjes mannen en vrouwen zitten, die de koran aan het lezen zijn. Het is vandaag de dag voor de start van de Ramadan en men is zich hierop geestelijk aan het voorbereiden.

We verlaten de Tempelberg aan de noordzijde via de Al Asbatpoort en komen uit bij de Leeuwenpoort. Hier bevind zich de Kerk van St. Anna, de moeder van Maria. Net buiten deze kerk zien we een aantal oude geneeskrachtige baden van voor onze jaartelling. Volgens de evangeliën heeft Jezus hier een zieke man genezen. Het is een prachtig, sereen plekje in de verder erg rumoerige oude stad.

Vanaf hier lopen we in westelijke richting door een straatje dat ons na enige 100 meter op de Via Dolorosa brengt. Deze laatste staat gelijk aan de weg die Jezus aflegde met zijn kruis richting Golgotha. We volgen de 14 statiën, waarop de fases van de lijdensweg van Jezus staan afgebeeld. Zo komen we bij de Kerk van de Geseling (statie 2), Ecco Homo (statie 3), Kapel van Veronica (statie 7) totdat we bij statie 9 bij de Grafkerk aankomen.

Onderweg stoppen we ergens in de Islamitische wijk voor een kop koffie met baklava. Blijkt dit koffie met een ‘bite’ te zijn. Ik vind – griezel, griezel – een of ander vreemd insect in mijn koffie. Ach ja daar draai ik mijn mondje niet voor om en start met evenveel smaak aan mijn nieuw gezette bakkie.

Verder naar de Grafkerk. Dit is een kerk, die verdeeld is over de diverse geloofsovertuigingen. Hierdoor maakt de kerk op ons een rommelige, onsamenhangende indruk. Zo is de plaat waar Jezus aan het kruis zou zijn geslagen in ‘katholieke’ handen, de plek van het kruis in ‘Grieks-orthodoxe’, en het graf van Jezus in ‘Armeense’ handen.

Maar dit alles neemt niet weg dat het ook voor ons een heel speciale plek is. Zonder nou verder in te gaan op welke waarde je aan de kerk moet hechten, je kan niet anders dan onder de indruk komen van zoveel mystieke kracht. We laten ons dan ook enigszins meeslepen door alles wat er hier om ons heen gebeurd. Bovendien zijn we hier met een missie gekomen. Toen mijn moeder werd gecremeerd lag er o haar kist een boeket met orchideeën (haar lievelingsbloemen). 1 orchidee heb ik gedroogd en meegenomen en het is mijn intentie die in de Grafkerk achter te laten. Op de plek waar het kruis moet hebben gestaan, is een soort van steen, die door bijna iedereen even wordt aangeraakt. Daar laat ik het bloempje achter. Missie geslaagd.

We verlaten de Grafkerk en verlaten via een aantal winkelsteegjes/soek de islamitische wijk en stappen de Joodse wijk binnen. Hier beklimmen we een aantal trappen om bovenop de daken van de huizen te komen, vanwaar we een prachtig uitzicht hebben over de Joodse wijk en de oude stad. Dan is het tijd voor een koosjere lunch. Heerlijke broodjes, zoet en hartig. Koosjer of niet het smaakt geweldig.
Na de lunch moeten er flappen getapt, want de aantrekkingskracht van al het moois dat te koop is in de oude stad, trekt de Shekels en de Euro’s uit onze beurzen. Er worden kerststalletjes, boeken, rozenkransen, engelen en nog veel meer relierotzooi gescoord. Langzaam lopen we rond door de Joodse wijk, waarbij Uriah zich niet onbetuigd laat en ons op nog vele bijzondere dingen wijst waaronder de Ruïne synagoge en de Cardo.