Jeruzalem here we come

Vrijdag 29 juli

Het is jammer dat we vandaag alweer afscheid nemen van deze regio en ons hotel: The Scots. Galilea en niet te vergeten de Golan hoogte hebben ons positief verrast. Vele plekjes die we gezien hebben, stonden in eerste instantie niet op ons programma. Het zijn dus ook nu weer bijzonder dagen geweest en het prachtige hotel is daar ook zeker debet aan geweest. De wekker gaat weer vroeg en we vragen onszelf af waarom we ons dit zelf toch aandoen? Dit is een vakantie geworden van een totaal ander dagritme dan wat we gebruikelijk in onze vakanties voor kiezen.

Om half acht stappen we in de bus voor onze trip naar Jeruzalem. We rijden hier natuurlijk niet in één streep naar toe, want op elke straathoek is wel iets bijzonders. Zo zien we o.a. Migiddo, de plaats die wij kennen onder de naam Armageddon, de berg Tabor en vele kibboetsen . Omdat er zoveel te zien valt meten we moeten een klein e selectie maken wat te gaan bekijken en ook Uriah laat zich niet onbetuigd en vult de lijst nog met het een en ander aan.

Onze eerste stop is Nazareth. Hier bekijken we achtereenvolgens de bron van Maria: de plek waar volgens de overlevering Gabriel het goede nieuws kwam brengen aan Maria. De Verkondigingskerk: de plaats van de verkondiging volgens de Katholieke Kerk. In en rond de Verkondigingskerk zien we prachtige mozaïeken hangen, geschonken door vele naties. We zoeken een tijdje naar de Nederlandse bijdrage, die kunnen wij helaas niet vinden. Als laatste bezoeken we de Kerk van Jozef, waar ik letterlijk op de knieën ben gegaan. Gestruikeld over een opstapje languit op de knieën in de kerk, errug gênant.

Onze volgende geplande stop zou zijn in Caesarea, maar Uriah had van ons begrepen dat we het wel interessant zouden vinden om ook eens een kibboets van binnen te bekijken. Hij vertelt ons dat de meeste kibboetsen min of meer opgedoekt zijn de laatste jaren en verandert zijn in gewone dorpjes. Hij herinnert zich, terwijl we daar rijden, dat er een kibboets is die bewust de oude kibboetsgedachte in stand houdt. We besluiten hier een kijkje te gaan nemen. We krijgen een korte rondleiding door het museum en in een tweetal filmpjes wordt uitgelegd hoe deze kibboets tot stand is gekomen. De kibboets is het levenswerk van een Poolse jood die in de 20-er jaren van de vorige eeuw naar deze plek kwam.

We zijn onder de indruk van het zware leven dat deze mensen verkozen om hun idealen na te streven. De temperaturen, de woestenij, het gevaar van aanvallen door de oorspronkelijke bewoners maakten het een strijd om het dagelijks bestaan. De idealen van de eerste generatie bleken vaak niet de idealen van de latere generaties te zijn. Vele jongeren hebben er voor gekozen om de kibboets te verlaten en ergens anders een bestaan op te bouwen. Hoewel nu nog maar 2% van de bewoners van Israël in een kibboets woont heeft 50% van de inwoners van Israël in een kibboets gewoond, gewerkt en geleefd.

Voordat we Caesarea gaan bekijken besluiten we een korte stop te maken om ter lunchen in een enorm groot winkelcentrum. Er staan diverse broodjes op het programma en we zijn maar wat blij dat we Uriah bij ons hebben want anders hadden we niet geweten wat we bestelden, de kaart was nl. in het Hebreeuws.

Na de lunch vertrekken we dan eindelijk naar Caesarea, een van de grote steden uit de antieke oudheid. Groot geworden door een kunstmatig aangelegde zeehaven door Herodes de Grote was het naast Antiogia en Alexandrië een van de drie antieke havensteden. Eeuwenlang is het een belangrijk centrum van handel geweest. Tussen de 7de en de 11de eeuw is het tijdelijk in verval geraakt, o.a. door aardbevingen en het dichtslibben van de haven. In de 11de eeuw werd zij door de kruisvaarders in ere hersteld.

Onze verwachtingen waren niet erg hoog gespannen. In ons achterhoofd hadden wij het idee wederom oude Romeinse ruïnes te gaan bekijken. We werden echter positief verrast, m.n. de introductie film gaf een leuk beeld van de opkomst, ontwikkeling en ondergang van de stad. Het Romeinse theater is absoluut de moeite waar dom te zien en is prachtig gerestaureerd en wordt nog steeds gebruikt voor het geven van concerten. Natuurlijk staat Caesarea voor een groot deel uit ruïnes, maar met de film in ins achterhoofd kunnen we een aardige indruk krijgen van hoe het er geweest moet zijn.

We maken vervolgens een heerlijke wamdeling over de kade, richting het kruisvaarders deel van de haven. Het is heerlijk te wandelen langs de Middellandse Zee die ons verkoeling brengt. De golven slaan tegen de kade en soms er overheen, oppassen dus dat je niet nat wordt.

Ook het kruisvaarders deel van de havens is natuurlijk erg in verval hoewel er pogingen gedaan worden een en ander te restaureren. Helaas, helaas moet gezegd worden dat bij dit deel van Caesarea er nog al wat cafés restaurantjes e.d. tussen de ruïnes worden opgebouwd waardoor het geheel wel een erg v=commerciële aanblik biedt. Aanrader: de ijssalon met 40 soorten overheerlijke soorten Italiaans ijs, om je vingers bij af te likken, iets wat we bij deze temperaturen ook gedaan hebben.

We stappen weer in de bus en rijden richting de Westbank. Uriah laat ons onderweg nog een aantal Joodse nederzettingen en dorpjes zien om ons een indruk te geven van de manier waarop in Israël dorpjes rond een centrale plek worden opgebouwd.

We rijden door en volgen de grens van de Westbank en zien delen van de muur die tussen de beide gebieden wordt opgetrokken. En dan rond half vijf zien we voor het eerst de buitenwijken van Jeruzalem voor ons opdoemen. Het is natuurlijk allang niet meer het kleine stadje uit de Bijbel, maar is nu een enorme stad met enorme buitenwijken. Het is bijna verwonderlijk om je weg te kunnen vinden in een stad die zo chaotisch op heuvels is gebouwd. Een hoeraatje voor de GPS en de TomTom. Na enig gedraai, gekeer en gezoek vinden we uiteindelijk de ingang tot ons hotel.

De avond brengen we gezellig in en rond het hotel door. We eten een hapje in het a la carte restaurant en besluiten de avond met een drankje in de tuin.