Wadi Rum Experience part 1

Omdat we tot vandaag (21 juli) geen internetverbinding hadden, kan ik nu pas starten met het plaatsen van mijn verslagjes. Ik loop natuurlijk lekker achter op deze manier, maar ……… niet getreurd: alles zal goed komen.

Dinsdag 19 juli

De dag begon ongelofelijk vroeg. Midden in de nacht vertrokken we richting Düsseldorf van waar we naar Wenen vlogen. Hier overstappen voor de vlucht naar Amman. Tot dat ogenblijk verliep de reis best voorspoedig. Geen noemenswaardige vertragingen en geen bijzonderheden tijdens de vluchten. In Amman hadden we wat meer transfertijd, wat ook wel nodig was aangezien we hier nog onze boardingpasses voor de laatste vlucht naar Akaba moesten afhalen. Bleef er nog steeds tijd over om even rond te kijken op de luchthaven …. Dachten we. Maar nog enigszins onaangepast aan de ‘ Inch Allah’ cultuur hier waren we heerlijk onwetend over het feit dat men ondertussen de gate had gewijzigd. Komen we erachter dat er plots al ‘last call’ op de boardingborden was verschenen. Moesten we toch nog rennen, want de nieuwe gate lag natuurlijk aan de andere kant van de luchthaven. Wij blij dat het een ‘kleine luchthaven’ is. Onze conditie was gelijk even getest.

Rond zessen landden we in Akaba. Temperatuur zowaar 40 gr C. Wat een verschil met het kille Nederland. We worden, zoals afgesproken opgewacht door iemand van het lokale touroperator voor de afhandeling van de visa. Ook hier in Jordanië is het niet anders dan elders in het Midden-Oosten, iedereen wil graag zijn zegje doen, zijn controle uitvoeren en laten blijken dat zijn functie toch wel de meest belangrijke is. Paspoorten, boardingkaarten en (hand) bagage wordt uit en de treure bekeken, geröntgend en wij worden regelmatig even apart gehaald voor een verdere ‘bodycheck’. Voor de dames keurig door een eigen ‘ vrouwenpoortje’ en het fouilleren door een vrouwelijke beambte.

We maken hier ook kennis met onze Jordaanse gids Hamdan en Gader de chauffeur. Zij zullen ons gedurende onze reis in Jordanië begeleiden. In Israël zullen we afscheid nemen en een Israëlisch koppel krijgen.

Hamdan is een prachtig figuur. Hij heeft zichzelf het Nederlands eigen gemaakt. Met hulp van de toeristen die hij rondleidt en veel zelfstudie is het gelukt om Nederlands met slechts een matig accent te spreken. En zijn grootste hobby lijkt het te zijn grappen en grollen te maken in het Nederlands en zijn tekst te doorspekken met Nederlands spreekwoorden en gezegden. We zijn onder de indruk en genieten nu al van zijn jolige verhalen over het gewone Jordaanse leven. Blijkbaar vind hij dat het grootste gevaar in Jordanië de SCHOONMOEDERS.

Vandaag geen internetverbinding in het midden van de woestijn. Niet dat ik dat verwacht had, maar het is even wennen. Dus ik zit hier mijn verhaal te doen en hoop dat ik het zo snel mogelijk op de site kan zetten. Op heerlijke luie kussens probeer ik alles van deze dag op een rijtje te zetten. Een ding is zeker het vakantiegevoel is er al. Wat heet, ik geniet ………. Temperatuur is nog heerlijk en er blaast een windje wat het allemaal bijzonder aangenaam maakt. We hebben een heerlijke maaltijd op, bestaande uit diverse soorten overheerlijke salades, humus, en schapenvlees dat gegaard is in een ton onder de grond (zie foto). Om je vingers bij af te likken, wat beslist nodig is, want eten met je handen is een absolute must.

We zijn getrakteerd op onvervalst Jordaanse muziek en dans en hebben genoten van een nagespeelde Bedoeïenen bruiloft. Onze gids heeft zich niet onbetuigd gelaten en Annemarie en Rem voor morgen genomineerd. Geen idee of ze zich hiertoe laten overhalen. Ik verheug me er nu al op, zij iets minder trouwens LOL.

En dan is het nu tijd om dit af te sluiten voor vandaag. Nog een glaasje water - erg noodzakelijk - en even een verfrissende douche en dan mijn tentje in. Van buiten lijkt het niet zoveel, maar van binnen is het een gezellig geheel met kleden op de vloer en zo het lijkt een goed bed met matras, dus geen rieten matje. Oh ja en nog even sterren kijken. De Mazzel.